Soffritto: metody jego konserwacji i stałego dostępu do niego

Klasyczne soffritto składa się z trio cebuli, marchewki i selera, pokrojonych w kostkę o wielkości od 6 do 8 milimetrów, czyli tzw. cięcie mirepoix. Oczywiście wielkość warzyw zależy również od samego przepisu. Jeśli chodzi o składniki, zazwyczaj używa się cebuli żółtej lub białej – ale także szalotki, jeśli wolisz bardziej delikatny smak – jednego łodygi selera (uważaj, aby nie przesadzić, ponieważ ma intensywny aromat) i jednej obranej marchewki, pokrojonej w kostkę, podobnie jak pozostałe warzywa. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby dodać np. cebulkę dymkę dla dodatkowego aromatu, pominąć jeden z tych składników lub dodać ząbek czosnku, najlepiej w łupinie.
Krojenie powinno być precyzyjne, wykonane ostrym nożem, aby kostki były jak najbardziej zbliżone do siebie wielkością. Dzięki temu soffritto będzie się równomiernie gotować i unikniesz np. przypalenia cebuli. Po tym kroku musisz zdecydować, czy użyć soffritto od razu, smażąc je na średnim ogniu z odrobiną oliwy z oliwek extra virgin (lub masła, w zależności od przepisu), czy przechować je według poniższych metod.

Jak przechowywać soffritto, aby zawsze mieć je pod ręką
Dwie alternatywne metody, aby uniknąć konieczności krojenia warzyw w ostatniej chwili i mieć szybkie i proste rozwiązanie zawsze pod ręką.

1. W kostkach w zamrażarce
Najprostszym sposobem na zawsze mieć porcję soffritto pod ręką jest zamrożenie go. Możesz to zrobić na różne sposoby: metoda kostek jest z pewnością najbardziej praktyczna, ale też najbardziej „wymagająca”.