Moja teściowa potajemnie sabotowała moje posiłki, gdy mieliśmy gości, żeby mnie upokorzyć – nie przepuściłem tej okazji

Ewa skinęła głową z figlarnym błyskiem w oczach. „Okej, mamo. Pójdę za tobą.”

Wróciliśmy do jadalni, gdzie wszyscy już się zajmowali. Simon promieniał, nieświadomy dramatu, który rozgrywał się za kulisami. Donna siedziała naprzeciwko mnie, jej twarz była maską fałszywej niewinności. Uśmiechnęłam się do niego życzliwie. Na myśl o tym, co miało się wydarzyć, serce zaczęło mi bić szybciej.

Kobieta siedząca przy stole w jadalni | Źródło: PexelsKiedy podano pierwsze kęsy makaronu, wziąłem swój i zacząłem powoli żuć, delektując się chwilą. Pierwsza przemówiła Ewa.

„Mamo, makaron jest trochę kwaśny” – powiedziała wystarczająco głośno, by zwrócić uwagę wszystkich.

Podskoczyłem, dramatycznie zaciskając gardło. „Och, nie” – wykrztusiłam, szeroko otwierając oczy w udawanej panice. “Zadzwoń po karetkę!”

Opadłem z powrotem na krzesło, udając, że tracę przytomność. W pomieszczeniu zapanował chaos. Simon w jednej chwili znalazł się przy mnie, a jego twarz była blada ze strachu.

Kobieta zapada się w siedzenie podczas kolacji | Źródło: Midjourney

„Natasza, zostań ze mną! Ktoś zadzwoń pod 911!” krzyknął, a jego głos się trząsł.