Moja teściowa potajemnie sabotowała moje posiłki, gdy mieliśmy gości, żeby mnie upokorzyć – nie przepuściłem tej okazji

Simon zawsze mnie bronił. „Mamo, Natasza jest fantastyczną kucharką i niesamowitą matką. Jesteśmy szczęśliwi w naszym życiu.”

Ale jego słowa zabolały. Nie jestem pewien, czego się spodziewała, ale jestem pewien, że nie była kobietą, która wolałaby pędzle i Photoshopa od tradycyjnych prac domowych.

Pewnej nocy zagnała mnie do kuchni. „Natasza, moja droga, może warto rozważyć wzięcie udziału w kilku kursach gotowania. To może pomóc w tych wszystkich „wypadkach”, które ci się ciągle zdarzają” – powiedziała z zadowolonym uśmiechem.

Zmusiłem się do uprzejmego uśmiechu. „Dzięki za sugestię, Donna. Pomyślę o tym.”
Kobieta zmusza się do uśmiechu, stojąc w kuchni | Źródło: Midjourney

Za każdym razem, gdy przychodzą do nas goście, moje popisowe dania okazują się pod jakimś względem okropne. Jestem znany ze swoich umiejętności kulinarnych, ale za każdym razem, gdy przychodzą do nas goście, moje dania są albo za kwaśne, za słone, albo dziwnie słodkie.

Kiedyś tłumaczyłam to nerwami i chęcią zaimponowania gościom, ale zawsze wydawało mi się to dziwne. Za każdym razem miałam wrażenie, że spada na mnie jakaś kulinarna klątwa.

Pewnego wieczoru po kolacji, szorując patelnię, westchnęłam głośno. Simon wszedł, wyczuwając moją frustrację. “Wszystko w porządku, kochanie?”

Zbliżenie kobiety myjącej naczynia w kuchni | Źródło: Pexels

„Simon, nie rozumiem. Postępowałem zgodnie z przepisami co do joty, ale i tak wszystko poszło nie tak. Czuję, że marnuję swój talent” – powiedziałem, czując się pokonany.

Pocałował mnie w czoło. „Jesteś świetną kucharką, Natasza. Może to po prostu pech. Nie bądź dla siebie zbyt surowa”.

Ale w głębi duszy czułem, że coś jest nie tak. Nie mogłem pozbyć się wrażenia, że ​​to coś więcej niż zwykły pech.

Kobieta wygląda na zamyśloną i lekko zmartwioną | Źródło: Midjourney